Udają ekipę remontową i kierowców TIR-a. Dlaczego gracze pokochali symulatory

Temat pokrótce opisuje jeden z zabawniejszych memów dotyczących narodowych stereotypów Niemców. Zachodni sąsiad po całym dniu spędzonym w pracy w magazynie ma w końcu możliwość trochę zrelaksować się w domu. Nie wybiera jednak “Dooma”, nie poluje na smoki w “Skyrimie”, nie strzela po sieci w "PUBG". Odpala symulator magazyniera i robi to samo, co przez 40 godzin w tygodniu.

Nie wchodząc w szczegóły, o jakie cechy Niemców chodzi, obrazek dość uniwersalnie nakreśla sprawę. Zamiast skorzystać z możliwości wcielenia się w ratującego świat herosa, wolny czas spędzamy na wirtualnym przewożeniu kontenerów czy koszeniu siana.

Obecnie możliwości jest znacznie więcej - gatunek symulatorów znacznie wyewoluował poza klasyczne dla tego gatunku prowadzenie pojazdów. Obecnie możemy wcielić się w rolę poszukiwania złota i szukać samorodków przy pomocy szpadla lub cięższych sprzętów. Nie interesują nas kamienie? W takim razie wsiadamy do traktora i zajmujemy się uprawą pól, skupem żywca i doglądaniem, jak nasze rośliny się rozwijają w kolejnej odsłonie "Farming Simulator". Pojawiają się również inne, mniej chwalebne przykłady, jak jeszcze niewydany symulator bezdomnego albo usunięty z końcem maja z serwisu Steam symulator szkolnej strzelaniny.

Pojawiają się jednak produkcje, które okazują się strzałem w dziesiątkę. W "House Flipper", wydanym przez polskie studio PlayWay S.A., remontujemy i urządzamy na nowo zrujnowane do szczętu rudery, które kupujemy za grosze i sprzedajemy za okrągłe sumki. Bakcyl domowych rewolucji okazał się wyjątkowo potężny - niecałe trzy tygodnie po premierze grę zakupiło ponad 100 tysięcy osób.

Produkcje te są często robione po tak zwanej taniości. Grafika nieraz trąci myszką, a niektóre produkcje wręcz uginają się od błędów, a ich stabilność wołą o pomstę do nieba. Powodem jest często symboliczny budżet i krótki czas samego cyklu produkcyjnego - nikt na razie nie wpadł na pomysł, by stworzyć symulator ciężarówki za pieniądze, które wkłada się w produkcje z segmentu AAA. Ludzi to jednak nie odstrasza - nie chodzi o fajerwerki graficzne, tylko możliwość wcielenia się w przedstawiciela danego zawodu - wykonywanego w rzeczywistości bądź nie.

Jednym ze specjalistów w zakresie tworzenia takich produkcji jest praskie studio SCS, które zajmuje się tworzeniem gier, których główną osią jest jazda ciężarówką. Po prostu - z punktu A do punktu B. Potem łapiemy nowy kontrakt i jedziemy dalej. Pavel Sebor, właściciel SCS, cytowany przez serwis Gamasutra w artykule z 2013 roku podkreślał, że głównymi rynkami zbytu tego typu gier były wówczas Niemcy, Skandynawia czy Europa Wschodnia, z wyszczególnieniem Polski.

Interesujące jest również to, kto wtedy grał w symulatory. Sebor wskazał dwie, bardzo odległe grupy docelowe: grupę chłopców w wieku 8-12 lat i mężczyzn po 30. Skąd ten rozrzut? Właściciel wskazywał, że pierwsza grupa była za młoda na krwawe strzelanki i pozostawała jeszcze w okresie fascynacji ciężkimi pojazdami. Druga grupa jest związana na poziomie profesjonalnym oraz zawodowym z ciężarówkami, uważa Sebor. Tak jak w przytoczonym na początku obrazku - najpierw jeździmy naprawdę, a potem dla relaksu.

Pięć lat później, symulatory farmy, jeżdżenia i bardziej egzotycznych lub zwykłych czynności to właściwie mainstream. Ludzie nagle zapragnęli poczuć się jak rolnik albo jednoosobowa ekipa remontowa. Nie musieli być nawet związani z daną pracą. Skąd wzięła się ta fascynacja zwykłą pracą? Zdaniem psychologa, dr. hab. Tomasza Grzyba z Uniwersytetu SWPS, w grach nie zawsze chodzi o całkowity eskapizm.

- Warto zauważyć, że rzeczy, które można zrobić w grze, są zazwyczaj niedostępne w codziennym życiu. Dlatego gra się w symulator koparki albo śmieciarki, bo istnieje mała szansa, by w rzeczywistości zostać ich operatorem. Nie jest to może tak odległe, jak walka z kosmitami w “Half-Life”, ale pozwala nam się sprawdzić w sytuacjach, w których się nie znajdziemy - tłumaczy w rozmowie z WP Tech Grzyba. - Są również gry, które pozwalają nam na przykład na przygotowanie ciasta, albo popularne niegdyś “Simsy”, czyli gra w życie. Ludzie robią w nich rzeczy, które są poza ich zasięgiem. Na przykład mogą zbudować pałac albo przygotować wypiek, którego w normalnych warunkach nie mógłby zrobić - dodaje.

Pojawia się również drugi aspekt, równie istotny. Każda gra komputerowa daje szybką nagrodę, zauważa ekspert. Możemy regulować poziom trudności, który będzie wymagał pewnej liczby porażek, ale mimo wszystko sukces w grze jest daleko pewniejszy niż w prawdziwym życiu. Nie ma znaczenia, czy wygrywasz starcie z bossem, czy odpowiednio manewrujesz koparką. Za każdym razem sukces jest bliższy i pewniejszy - to decyduje o popularności gier jako gatunku w ogóle, zauważa psycholog.

- Moim zdaniem popularność coraz bardziej specyficznych symulatorów wynika też z faktu, że producenci poszukują nowych nisz, które mogliby wypełnić. A symulator remontu domu może być tak chętnie kupowany z powodów, o których wspominałem. Zdecydowanie łatwiej wyremontować dom na ekranie komputera niż w rzeczywistości - konkluduje.