Architektura w "Vampyr" - zwiedzamy Londyn z 1918 roku

Autorem tekstu jest Bartłomiej Baranowski, autor bloga poświęconego ściśle architekturze w grach wideo. Inne jego tekstu znajdziecie pod adresem www.archigame.pl

Londyn. Rok 1918. Do miasta ogarniętego epidemią hiszpanki powraca z frontu I wojny światowej doktor Jonathan Reid. Niestety, od razu pada ofiarą wampira. Sam staje się w efekcie drapieżnikiem odczuwającym ogromny głód, który zaspokoić może tylko ludzka krew. Tak prezentuje się wstęp do historii gry Vampyr, wydanej przez francuskie studio Dontnod odpowiedzialnego za takie tytuły jak Remember Me oraz Life is Strange.

Vampyr jest grą akcji/RPG, w której głównymi elementami rozgrywki jest walka z łowcami wampirów i rozszalałymi ghulami oraz eksploracja miasta w celu niesienia pomocy (lub zagłady) mieszkańcom Londynu. Kluczowym motywem jest decydowanie o losach postaci drugoplanowych mogących wpłynąć na rozwój epidemii w mieście.

Sam Londyn jest przedstawiony jako miejsce mroczne, przytłaczające, opustoszałe oraz pełne ciał zarażonych ludzi. W głównej mierze moją uwagę zwrócił fakt, że akcja nie toczy się w ścisłym centrum miasta lecz w jego wschodniej części. Nie odwiedzimy, więc Big Bena czy Buckingham Palace, a jedynymi odnośnikami będą nazwy dzielnic na mapie oraz majaczący na horyzoncie Tower Bridge.

Miasto jest podzielone na pięć dystryktów: Southwark, Doki, Szpital Pembroke, Whitechapel z cmentarzem oraz West-End (dodatkowo w finale odwiedzimy jeszcze podziemny zbiornik w Finsbury Park). Dystrykty odblokowują się wraz z postępem fabuły.

Southwark

Przygodę rozpoczynamy we wschodnim Southwark, a dokładniej w Bermondsey. Dzielnica od strony brzegu rzeki była głównie zamieszkana przez ludność uboższą, co miało odzwierciedlenie w architekturze. Znajdziemy tu ponure drewniane chałupy należące do imigrantów, potężne ceglane magazyny oraz zakłady przemysłowe. Ciemna strona „dzielnicy slumsów” została również opisana w powieści Charlesa Dickensa „Oliver Twist”.

Doki

Z Southwark przedostajemy się na drugą stronę Tamizy do londyńskich doków. Most, którym przechodzimy to stalowa konstrukcja kolejowa z pomostem technicznym, znajdujący się na wschód od Tower Bridge. Problem w tym, że w tej lokalizacji nigdy nie było żadnego takiego mostu. Najbliższy most kolejowy to Cannon Street Railway Bridge, jednak znajduje się on po zachodniej stronie Tower Bridge.

Same doki rozciągały się od Mostu Londyńskiego do Gravesend przy ujściu Tamizy na odległość ok. 37 km. Wielkość doków została znacznie w grze zmniejszona, jednak ponury klimat nocnych kanałów oświetlanych mglistym światłem latarni został utrzymany wzorowo.

Szpital Pembroke

Szpital Penbroke jest fikcyjnym budynkiem zlokalizowanym między dokami a dzielnicą Whitechapel. Wyniki wyszukiwania szpitala Pembroke w Londynie nie wykazały żadnego konkretnego obiektu z 1918 roku. Analizując okolicę oraz umiejscowienie względem sąsiednich dzielnic, inspiracją mógł być np. Szpital Królowej Elżbiety (1868 – 1963) mieszczący się przy Glamis Road. Podobieństwo bryły oraz użytych materiałów również mogłyby na to wskazywać.

Whitechapel z cmentarzem

Kościół w Whitechapel to nieistniejący już St Mary Matfelon (1880-1940). Był to kościół parafialny Kościoła anglikańskiego. Głównymi podobieństwami są: lokalizacja, materiały wykończeniowe, charakterystyczna wieża z zegarem oraz portal wejściowy.

Kościół został również ukazany w "Assassin’s Creed: Syndicate", jednak tam wyglądał zupełnie inaczej. Nie jest to błędem, ponieważ akcja Syndicate dzieje się w 1868 roku, a w 1880 roku kościół spłonął. Odbudowany kościół nabrał wiktoriańskiego stylu, który możemy podziwiać w "Vampyr".

Niestety, w 1940 roku w wyniku niemieckich bombardowań zostaje on doszczętnie zniszczony, a w 1966 roku na jego miejscu powstaje park Altab Ali.

Cmentarz, który nawiedzamy to najprawdopodobniej Tower Hamlets Cemetery Park (1841-1966). Jest to najbliżej położony cmentarz na wschód od Whitechapel. Posiada on sporo podobieństw w różnorodnym wykończeniem nagrobków.

West-End

Lokalizacja West-End w Vampyrze jest mocno naciągnięta. W rzeczywistości dzielnica znajduje się dużo bardziej na zachodzie miasta. Wyruszając z Whitechapel powinniśmy, więc minąć po drodze np. Katedrę św. Pawła lub londyńskie Tower. West-End jest częścią tzw. City of London i była najbardziej ruchliwą dzielnicą miasta w dzień, w nocy zaś bezludną.

Mieściły się tam siedziby banków, biur handlowych oraz domów i willi arystokracji. Jednym z obiektów, który mamy okazję odwiedzić jest ogromny teatr w misji Grand Guignol. Jednak, tak naprawdę Grand Guignol był francuskim teatrem, w okolicy Pigalle w Paryżu (1897-1962). Prawdopodobnie twórcy użyli tej nazwy, ponieważ były tam odgrywane pokazy naturalistycznych horrorów.

Zbiornik w Finsbury Park

Finałowy pojedynek ma miejsce w podziemnym zbiorniku wodnym w dzielnicy Finsbury Park. Zbiornik znany też jako Hornsey Wood Reservoir został wybudowany w latach 1868-1869 przez East London Waterworks Company. Ogromne łuki utrzymane w wiktoriańskim stylu są świadectwem jakości budowli XIX wieku. Zbiornik ten był używany aż do początku XXI wieku.

Podsumowanie

Zwiedzanie XIX-wiecznego Londynu z jednej strony dawało wiele frajdy, dzięki detalom starannie ukrytym przez autorów. Z drugiej zaś strony Mroczny Londyn był mocno blokowany siecią zamkniętych furtek i nieotwieralnych drzwi.

Nie pomagali również ciągle odradzający się z czasem przeciwnicy. Nie zmienia to faktu, że Vampyr zaraz obok Assassin’s Creed: Syndicate to najlepsza próba odtworzenia klimatu londyńskich ulic przełomu XIX-XX wieku.

Materiał z bloga archigame.pl, autor: Jerzy Skarżyński