Upiorny spokój, Nowy Jork lat 30. i zatrzymane w czasie pole bitwy. Jak krainy umarłych przedstawiane są w grach?

Wg opisu św. Tomasza z Akwinu dusze, które trafiają do otchłani nie cierpią, nie doświadczają mąk, ale też nie widzą Boga, doświadczają jedynie naturalnych, ludzkich przyjemności. Otchłań z gry Limbo nie ma jednak nic wspólnego z przyjemnościami. Świat jest mroczny i zimny. Las, w którym budzi się gracz jest obcy, nieprzyjemny i wypełniony dźwiękami budzącymi niepokój. Dachy budynków, fabryki i podziemia miast, które odwiedza gracz są martwe i bezwzględne.

Otchłań w grze "Limbo" jest w pewnym sensie sterylna i pozbawiona emocji. To przede wszystkim zasługa czarno-białej oprawy gry. Z grafiką genialnie współgra ścieżka dźwiękowa "wypełniona" ciszą i melancholijnymi, elektronicznymi motywami. Dźwięki wydawane przez chłopca, takie jak tupot nóg, są specjalnie głośniejsze, aby pokazać jego osamotnienie w tym świecie.

W "Limbo" nie czyhają na gracza żądne krwi potwory ani mordercze demony, mimo to śmierć towarzyszy mu na każdym kroku. "Limbo" to klasyczna platformówka z zagadkami logicznymi. I to właśnie zagadki są najczęstszym powodem śmierci głównego bohatera - chłopca, który szuka siostry. Pozbawione emocji pułapki, spadające głazy i doły z kolcami potęgują zimną i bezwzględną atmosferę otchłani w "Limbo".

"Niepewny losu swojej siostry, chłopiec wszedł do Otchłani". Tymi słowami rozpoczyna się gra i tylko tyle tak naprawdę wiemy o tym, co się dzieje. Chłopiec niestrudzenie pokonuje kolejne przeszkody, często ginąc i zaczynając od nowa. Na końcu udaje mu się odnaleźć zaginioną siostrę, lecz gra kończy się bez jasnej odpowiedzi co do losu rodzeństwa.

Twórcy "Limbo" specjalnie zrezygnowali z rozbudowanej narracji, aby dać graczom możliwość własnej interpretacji stworzonej przez nich historii. Wywołało to ogromne dyskusje i spekulacje na temat ukrytego znaczenia "Limbo". Chociaż do dziś powstały dziesiątki teorii na ten temat, to żadna z nich nie została potwierdzona przez twórców.